COLUMN
PETER SCHRIJFT
Peter de Lang is secretaris van de Sectorraad Industrie & Agrarisch.
DE OMGEKEERDE VERZORGINGSSTAAT
Als ik de krant lees of naar het nieuws kijk, dan krijg ik vaak het gevoel dat er iets niet klopt. Neem bijvoorbeeld de gestegen energiekosten. Iedereen krijgt steun, maar er wordt niet gekeken of je de steun wel nodig hebt. Sommigen kunnen makkelijk zonder, denk ik. Maar nee, iedereen krijgt het. Want dat is eerlijk, zeggen ze. Misschien klinkt het eerlijk, maar zo voelt ’t voor mij niet. Het klopt niet.
Mijn tweede voorbeeld is de Vermogensrendementsheffing. Dat is een moeilijk woord voor de belasting die je betaalt over geld dat je hebt. Als je best wat geld hebt, en daarover dus belasting moet betalen, ben je in mijn ogen niet zielig. De rechter vond de manier waarop de overheid belasting berekende niet goed. En dus krijgt iedereen de betaalde belasting terug. Althans, iedereen die geld genoeg had om naar de rechter te stappen en bezwaar te maken. De rest krijgt niks. Het is netjes volgens de regels, en toch voel je: hier klopt iets niet.
We doen kennelijk tegenwoordig veel dingen die niet kloppen. Behalve dan als het over de lonen gaat. Dan weten werkgevers ineens precies hoe het zit en trappen ze op de rem. Een loonprijsspiraal is slecht voor de economie, dus zaken als verlies aan koopkracht, armoede en eerlijk delen zijn dan plotseling wat minder belangrijk.
Ik stel voor dat we voortaan gewoon weer gaan voor die oude maar ijzersterke slogan: "De sterkste schouders dragen de zwaarste lasten". En dat die sterke schouders dat ook weer gaan zien als hun verantwoordelijkheid. Want we zijn solidair met elkaar, onze solidaire samenleving is iets om trots op te zijn.
Kortom, het moet gewoon eerlijker. Dat klinkt al bijna ouderwets, maar het klopt wel.